Şair Firuzen Şiirleri - Şair Şair Firuzen

Yüreğimden çekip gittiğini sanıyorsun gidemezsin bendesin
Hep sen dedim ben demedim sen vazgeçtin ben geçmedim
Şimdi senin değil sevgimin ardından giderim
Dönüceğini biliyorum ama vazgeçtim diyemiyorum Vazgeçtiğim an benimsin biliyorum

Sanattır yaşamak.Sanattır nefes almak
Sevmek özlemek şaire dönüşmek bilmeden
Adın neyse ney hiç önemi olmadan
Sadeliğin içinde mükemmelliği bulmak
Mükemmelliğin içinde sadeliği
Buhunu büyütmek hasret kokulu sevdanla

beni sen yaşadın en güzel halimi belkide
ama senindi senin sayende gözlerimin içinin gülmesi
seninde her zerrem senin di sana en değerlimi verdim
yüreğimi verdim yüreğine
sonra ellerine saçlarımı uzattım okşamasını bilen ellerine
gözlerime baktığında ağlayan gözlerinde buldum beni

Sen boşver yüreğimdekini bi görsen o kaplanmış altın gibi işlenmiş elmas yakut gibi
sen üzülme üzmem seni
sen başkasın bende bir ben gibi
sadece elveda deme
bu bitirir beni bendeki seni bitiremezsin

ve ikyağmurdan korkuyorum fırtınayla birlikteyse sağnak hali güzel
güneşin sıcağından korkuyorum toprağın çatlaması beni üzer
ya yanlızlık bide ondan korkuyorum
elimin öylece eşsiz kalışı varlığımın resmi iki sözde iki gözdei kelamda gizli oysaki tüm gösteriş tüm bekleyiş sana iken tüm fiyakam aşkına dair baş kaldırırken gömdüm umutlarımı sevincimi
yakışık alırmı bunca güzelliğe kıymaya giderken yakışık alırmı o bilgeliğine beni korkulara terk ederken almaz almaz almaz almazlığınıda biliyorum buralarda bir alan dilenci ben iken sana söz vermem mümkün değil benden masum masum affını dileme ne zamanki korkularımı cesarete sevgimide asalete davet edersin var git o zaman serbessin seni azad etmiycem başımın sancıları kalıcı elimde yetişen hasarlı düşüncelerim tasalı yüreğim yaralı en sağlam yapıyı yıkan sen cesaret edip tamire kalkışmazsın sen korkularımla ben yine buradayım sende Allaha emanet

sesini duymadan duramazken
ellerini tutmadan rahata varamazken
gözlerinin içinde kendimi görmeden uyuyamazken
nasılda alıştım bak şimdi sesinden yoksun
ellerinden gözlerinden sözlerinden bi haber

Gel hele sevdiğim yar gel,bu akşam bende kalalım.
Diftonglar gibi olalım sen çal ben oynayayım.
Sakın ha! otur daha sabaha vakit var
Beni bana bırakmı vakti saymayalım beraber yaşayalım

Şimdi istiyorum seni yarına kalmadan gel
Özledim herşeyini hasretim bitmeden gel
Yok bir sitemim yok bir hesabım
Korkma sevgimden pişti artık yüreğim
Dünya yalan olmadan ahirete kalmadan gel

Ne acayip olmuş insan kimse insaf eylemez
kimi kimine der sen canımsın cananımsın yinede sebat etmez
böylemi olur insan kısmının hali havadisi
insan olmak üstünlüktür kimse bunu idrak etmez
eden bulunursada biri diğerini bozma çabasında
diğeride düzelma çabasına itimat eylemez

bu senede tükettim her sancını gelicek seneye merhaba seninle yine
üzülmüyorum mutluyum ağlıyarakta gelicek senelere merhaba
seninle yine
ben ciddi bir sanata imza atıyorum kim bulandırırsa bulandırsın aklını mutluluğun içinde ağlamayı becerebilenler aşkın sanatını yazanlardır ben sonlardan nefret ederim gelicek seneye seninle merhaba eyyyy sevgiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
aynı yollarda yürürüz sadece bazen düşersin elinden tutar kaldırırım
sonra sen fısıldarsın melek fısıltılarınla yüreğime alır beni götürürsün yolum olursun mangalın içinde öylece sönmüş bir ateşin külü olurum senle sense mangal çiçeğim