Sendeki emanet bendeki bu can.
Pişmanlık duyarım her an her zaman.
İşin neydi? canınmı sıkılıverdi?
Tertemiz kimliğine soktun;
bir yalan...
Gerisi olmaz zaten ileri gitsin.
O gittiğin gün ardından sadece bakmakla yetindim
Gidiyordun oysa.Konuşamadım ve sana dön demeyi
o kadar istedimki; içimdeki kopan
fırtınaları.göremedin.Gidiyordun aslında o denli
arzuluyduk.
Ve götürüyordun oturmayı,gülmeyi,ağlamayıda
Özel olmak ne kelime.
Özeller özeline.
Özellikle yazıyorum.
Özelim okur diye.
Özel sevdim.Özeliyle...
Özel oldum sayesinde.
Sabırla başladım
bütün dertlere.
Ömürmü yeter
sabır etmeye?
Dertler bir ustura,
Sabır bir eye.
Delice bir duyguydu
belkide;
Sessizliğin verdiği
karanlığın aldığı.
Belkide bir bekleyiş içine
gömülmüş,
Asırlar boyu insan oğlu tek bir amaç için kıvranır..
İletişim eksikliği yaşayan beraberliklerin çoğunda; Boşvermişliğin yanı sıra,
erteleme içgüdüsü yatmaktadır...
Karşısına onu taşıyabilecek,kaldırabilecek,
kahramanı çıkana dek..
Taki karşı taraf atağa geçene değin.
İki dirhem bir çekirdek.
Giyinmiş kuşanmışta,
Bakın şu ihtişama.
Nasılda kıvırırmış,
yürürken yolda.
Süslenirmiş ele güne.
Aşk yoklukla birleşince;
İnsanın canını çok acıtır.
Izdırap,sevinç,bazende;
Umut verir insana....
Bazense; umutsuzlukla
başlar.
Bir girdaptı adeta, bir uçurum bir yokuş,etrafım
asalaklar vurdum duymazlıklarla dolu, fırtınalar
esiyor belliki güzün habercileri.Üşüyen ellerimi
sarmalıyordu 1 çift eldiven ona rağmen don tutan
ayaklarımda geri geri gitmeler. Bu kenti hiç
sevmiyorum,sevemiyorum.Sabahın doğuşunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!