Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
iyi taşlamaydı..konusu da içinde..alan alır..
Bir adımla gelene iki adım giderim
Bir yorum yazanlara iki ziyaret ederim
On şiirim alandan iki misli alırım
Olur/mu dost bildiklerim bu riya bu etiklik.
Süslü laflar ederler sayfan yolu bilmezler
Kendinden başkasını şair kabul etmezler
Aldığın şiirleri sildiğini yemezler
Sığar/mı şairliğe bu riya bu etiklik.
İşte böyle dostlarım sözüm bazılarına
Koştum mümkün oldukça hep paylaşımlarına
Ortak oldum her zaman derde acılarına
Olur/mu ahde vefa bu riya bu etiklik.
yüregin dert görmesin can tebrikler
Bir adımla gelene iki adım giderim
Bir yorum yazanlara iki ziyaret ederim
On şiirim alandan iki misli alırım
Olur/mu dost bildiklerim bu riya bu etiklik
Usta kalemden duygulu yürekten satırlara düşen bu anlamlı şiiri yazan kalemi kutluyorum sonsuz selam ve saygılarımla**
Biz bilal ustadımızı tanırız birçok zamandırda yazışırız her eserini çok beğeniyle okumuşumdur vede mümkün olduğunca yorumda bulunmuşumdur acizane severim eserlerini kutlarım keskin kalemini saygılarımla
Kalemden dökülen sitem, doğruları gözümüzün önüne seriyor...şiiri silmek değil, şairin yüreğini yaralamamak, değerleri yürekte bilmek lazım...siteminize ve incinmenize canı gönülden katılıyorum..kendin için yapılmasını istemediğin şeyi...bir başkası için yapma der atalarımız...saygılarımla.
melek ayaz
Vefalı bir dost olarak tanıdım sizi. Ve öyle kalacaksınız. Yazdıklarınızda yerden göğe kadar haklısınız.Olduğunu sanmıyorum ama bir kusurumuz olduysa size karşı affola.
Sevgiyle kalın.
Çok haklısınız dost. Fakat sayfalar çoğaldıkça, mesajlar arttıkça sanırım ulaşmak zorlaşıyor. Bu güzel taşlama vari şiirinizi severek okudum. Tam puanla kutluyorum. Nice paylaşımlarda buluşmak üzere... Esenlikler dileğimle...
sitem etmekte hakkiniz var sayin bay Esen
benim kendi görüsüm; su an bile sayfaniza geldiysek(gelenler)kendilerinde istemedikleri bir baskinin altinda kalmamak icin gelmislerdir ve bir iki satirla gecictirmeye calismaktadirlar.
ikiyüzlülügümüz icin kusura kalma ! ! !
saygilar
bendeniz Yahya DAYI
KESİNLİKLE BENDE BU SİTEMLİLER GURUBUNUN İÇİNDEYİMDİR. BİLAL AĞABEYCİĞİM İNAN ZAMAN YETMİYOR BANA. NE KADAR İSTİYORUM BİR BİLSEN SEVDİĞİM İNSANLARIN ŞİİRLERİNİ OKUMAK VE YAZMAK ..BEN ŞİİR ALIP SİLMEYİ BİLMEM ABİM FAKAT ZAMAN ENGELLİYİM.... BİLİYORUMKİ SİTEM DE YAPSAN KIRILSANDA ÇOK SÜRMEZ BENİ AFFEDERSİN. DEĞİLMİ????
harika, yğreğine sağlık diyerek
beş dakkada 15 şiir okumuş,
sadece o yazıyor güya slm ederek
kerkese zorla şiir okutmuş
onca akıllı insana imkanmış antoloji..
sitem etme üstadım herkes muzarip dertten
sen kendine iyilik olarak gör şiiri
destekliyorum inan seni can-ı gönülden
Sevgili KÖYLÜ ŞAİR
Grubumuzda güzele ulaşmak adına;
KÖYLÜ ŞAİRLER ANTOLOJİSİne yakışan, yayınlanması muhtemel, köylülük köyden göçe zorunlu kalmışlık ve şehirli olamamışlık üzerine, ezilmişlik, köye dönememişlik üzerine yazan şairler üzerinde durulacak,
Saygılarımızla
KÖYLÜ ŞAİRLER adına
İbrahim Çelikli
Bu şiir ile ilgili 68 tane yorum bulunmakta