Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Haklı olduğunuzu biliyorum ama alınıp alınmamam gerektiğini bilmiyorum
Sayın Esen insiyatif sizindir :)
Baki dostluk adına selam ve saygılarımla
Bir adımla gelene iki adım giderim
Bir yorum yazanlara iki ziyaret ederim
On şiirim alandan iki misli alırım
Olur/mu dost bildiklerim bu riya bu etiklik.
Süslü laflar ederler sayfan yolu bilmezler
Kendinden başkasını şair kabul etmezler
Aldığın şiirleri sildiğini yemezler
Sığar/mı şairliğe bu riya bu etiklik.
İşte böyle dostlarım sözüm bazılarına
Koştum mümkün oldukça hep paylaşımlarına
Ortak oldum her zaman derde acılarına
Olur/mu ahde vefa bu riya bu etiklik.
Kaleminize yüreğinize sağlık güzel bir şiir sitem şiir okudum kutluyorum Saygılar...
Sitem ve kırgınlık dizelerinize sinmiş...Haklısınız derim.....Ama çokta önemsemeyin....
Dilerim yüreğine kazıyanlar silmesin dostlukları.....
sonunda bu sıkıntıyı dizelere döken çıktı nihayet. hepimiz aynı şeyi düşünüyoruz ama nedendir bilinmez dile getirmekte zorlanıyoruz. susuluyor. bazen severek okuyup bazende nezaketen sayfalara girip süslü püslü yorumlar yapılıyor.
bu camia al gülüm ver gülüm'e dönmüş.
kalemi kağıdı eline alan üye olmuş.
hele yorumlara gelince çok bilmiş.
tasalanma üstadım taş gediğine oturmuş.
__________________azime gürlek.
Konunun önemini açıklayıcı bir şair olarak iyi bir yönde alkış almaktasınız.Ama insan oğlu dendimi düşünmek gerekiyor.Şiiriniz de güzel olmuş kutlar başarılarınızın devamını dilerim.Çokca selamlar üstadım.
gönüllerimizden ve yüreğimizden silinmeyecek değerler bizleri her zaman mutluluğa götürmesi en içten dileğimdir bu güzel paylaşımınız beni çok mutlu etmiştir yüreğinize sağlık kaleminizden hiç bir zaman sevgi sözü eksilmesin saygılarımla
Bir adımla gelene iki adım giderim
Bir yorum yazanlara iki ziyaret ederim
On şiirim alandan iki misli alırım
Olur/mu dost bildiklerim bu riya bu etiklik.
eyvallah değerli gönül dostum kendince haklı sitemlerin var am bu sitelerin genelinde mevcut okumuyor okunmak istiyor şiir 2. planda
selamlarımla
ÖRNEK BİR ŞİİR OLMUŞ , KIRGINLIĞINIZI VE SİTEMİNİZİ ÇOK GÜZEL ANLATMIŞSINIZ...KUTLARIM KALEMİNİZİ TAM PUAN FATMA HATUN ESEN
Hocam sitem dolu şiirinizi beğeniyle okudum.umarım mesaj yerine ulaşmıştır..Altın çamura düşmeyle değer kaybetmez...usta kalemi yürekten kutluyorum.saygılarımla...
Bu taslamayi ben üstüme almiyorum
Gücüm yettigince dostlara kosuyorum
Bir adima bin adim vallahi yoruluyorum
Yani dostum seni cok iyi anliyorum: ))
SEVGILI BILAL BEY SIZI KUTLUYORUM........SAYGILARIMLA: ))
Bu şiir ile ilgili 68 tane yorum bulunmakta