Yorgunluğa saplantılı esiri olduğumuz hayat,
Şiir yazılası değil aslında, biraz yakılası,
Tuzu eksik belki, kıvamını tutturamadık yaşamanın,
Sen ile beni uyuşmazdı zaten olmazdı,
Anlamalıydın, Şair demişti dersin.
Yağmurun nemine kanıp aşk sandık ya,
Bir zamanın içinde ki bir anı,
O çulsuz halimizi,
Oysa yorgunluktan serap felan gibiydi gülümsememiz,
Öyleydi, Şair demişti dersin.
Mutlu olmak, olmayacak gibi kalır yanımızda,
İki sefil yolun tam ortasında ne diye öpüşürsün,
Nazar ettiler diye bu ayrılık,
Kabullenip boyun büktüğümüz,
Bence Öyle, Şair demişti dersin.
Seni ilk gördüğümde güzeller güzeli bir yetim,
Dedim ki kendime ancak ben mutlu ederim,
Hiç halime bakmadan, biraz ipsiz biraz sapsız,
Yani diyorum bensiz olmadan da yaşanır sevgilim,
Sevdiğim, Şair demişti dersin.
öö 1812211330
Ozg Odmr
Kayıt Tarihi : 20.12.2021 13:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!