Şair değil hamalım Şiiri - Leadri Leadri

Bir arife günü telaşı,
Bir bayram havası,
İnce dantel bir bahar,
Nakış nakış nisan yağmuru gibi yağmakta üstüme bütün vedası ayrılıkların,
Bir ilmik gibi boynumda taşırım,
Vebali büyük,vebali kollarımda her unutmaların
Eli nasırlı bir Anadolu gözler yolumu, Gidemem…
Ağırdır bunca çile ince bileklerime Yağız,civan bir üşümek yaraşır esmer tenime temmuzunda şehrin,
Cümlelerim tonlarca hüzün taşır, Ben şair değil hamalım oy,
Sılasız kalmışım,yarsız,yaralı, Yanmışım,kavrulmuşum,unutulmuşum, Her gün ayrı yerden vurulmuşum ben oy,
Hislerini yitirmişim sevişmelerin,
Serveti olmuş ağlamalar şiirlerimin, Mübarek demişim yağmura,karı bereket bilmişim
Yıkılmışım incinmişim,can çekişip ölmemişim oy,
Bir kedinin iniltisiyle ağlamışım,
Ritm tutmuşum bir sokak çocuğunun ıslığına,
Ekmek kavgasında bir yorgun babanın alnında ter olmuşum,
Sayfalarımı kana bulamışım yürümeye takatim yok,
İhanetler omzumda,
Sırtımda izleri dostlukların,
Ağır geliyor yaşamak,
Ben şair değil hamalım oy,
Yakılmışım bir akşam üstü sokak ortasında,
Kurumuş nergislerim,
Hece hece,kelime kelime,sayfa sayfa, Cilt cilt acı olup düşmüşüm kaldırımlara, Susarım konuşmam,küserim şimdi ben Ağlarım çocuk gibi haykıra haykıra, Düşürmüşüm heyecanımı ulu orta,
Ben şair değil hamalım oy,
Tutunmuşum gülümsemesine bir bebeğin,
En kralını yaşamışım aşkın,lakin anlamamışım,
Köşe köşe,semt semt beni soranlar olmuş
Ben şair değil hamalım oy,
Yüklemişim sırtıma
Van da ki bir ağıtı,Erzurum da üşümeleri,
Ayazını Ankara’nın,yosmalığını İstanbul’un,
Ben kalemine ağrı binmiş bir hamalım Yeter bunca yük bırakın beni düşeyim,bırakında öleyim oy