Alık bir koyunun çobanı da alıktır
Gezerken aklından habersiz koyun
Bir oyun mesafesi kadar uzaktır çobanına
Ayrılmamalı sürüden hiçbir 'koyun çoban'
Birlikte alıklaşmaya yönelik olmalı tüm çabaları
Ne kadar geri olsalarda bilmeliler
Eller ayrılsada semada birleşir elbet
Vakt-i huzur vakt-i sükunet
Mabedimiz kirlensede fikrimiz temiz
Titretir şehr-i yalanı feryadımız
Unutma;
Gölgeler arasındaki tek gerçek biziz
Gidenlerin ve kalanların merkezidir otogar
Hüznün aynasıdır adamı adam yapan ayrılıklar
Gitmişliğin hasreti
Kalmışlığın matemi ile sarsılan ruhlar
Ya sehere kadar ya ezele kadar
Umuda el sallar
Sevenler...
Aslında kendilerini severler
Tek korkuları yalnızlıktır;
O yüzdendir
'BİRLİKTE AĞLAMALAR'
'BİRLİKTE GÜLMELER'...
Bekleme...
Issız,MUAMMA'lı, karanlık bir caddeyim ben
Yalnızlığa çıkar tüm yollarım.
Daha çocukken kaybettim lambalarımı;
Zorlama
Aydınlatmaz bu iki kirli yüzü...
Dostum yine esiyor derinden
Vuruyor yüzüme sebepleri
Bakışlarım donuyor,gözlerim nemli..
Sığınmak neye yarar hayallere;
Gerçeklerim olsa da matemli..
Benim deyip aldırmıyorum;
Bakışlarımda son akşamımın izleri
Güneşi bekleyemeyecek kadar yorgun gözlerim
Kapandı kapanacak yalanlara
Maziye dönemeyecek kadar kırgın zihnimde
Bir sürü ceset
Yankılanıyor apansız; ürkek odamda telaşlarım
Yalnız mı kaldın çocuk? ? ?
Hep mi ağladın? ? ?
Işıkların yanarken;
Kendi elinle mi kapattın? ? ?
Nedenini sorma
Bende de aynı tantana
Hoşgeldin Çocuk...
Bir bilinmezin yurduna
Vakti değil belki ama boşver aldırma
Sayısız; taşımayamadığım günahlarım boynumda
Avuçlarımda sana layık birşeyim olmasa da
Omzum her zaman hazır ağlarken yaslanmana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!