kiralık katiller vuruyordu düşlerimi
kül rengi sayıklamalarla sana uyandım
konteynırlar umut taşıyordu ölü şehrin çöplüğüne
saat dört sularıydı
ve bir tükürük gibi yüzüme çarpıyordu
nekrofili yalnızlığım
Avangardı olduğun marazdan doğdum ben
Hayır
Dokunma yaralarıma
Kendini öldürmeden beni
İ y i l e ş t i r e m e z s in
sadece sana...
Şimdi, bir tutam karanfildir ayrılık. Çiğnesem, yokluğunun kokusuna bürünür ağzım; yutsam acı bir sevda yarası oturur benliğime. Kalsaydın sevgilim, ömürlük gülkurusu sevdalar büyütecektim varlığına. Gittin… Gözyaşlarımı geçirdin yüreğinin eşiğine kadar. Gittin sevgilim. Söyleyemediğim tüm sözcükler dilimde az kaldı; rengi çekildi yüzünden şiirlerimin, yalazlanan yollar ardında, kasıma gülümseyen masmavi bir yaz kaldı.
Güneşi görmeden ölmem sevgilim,
golgota’da
çarmıhı bekleyen düşlerimin
çarpımından iki eksiğim
vasiyetim;
en meryem yanımdan
öp beni sevgilim…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!