Şaibelerin odasında bir satranç partisi.
Gök karanlık ve yeryüzü; satranç tahtası, aydınlık.
Knut Hamsun'la Ingmar Bergman neyi paylaşamıyor çok fazla anlayamıyorum.
Bir akdenizliyle bir iskandinav arasında olsa daha kolay olurdu.
Piyon yürüdü, vezirler karelerden atları düşürdü, sis kapladı
sonra bir rüzgar patlak verdi ve seyyyar kalıntı birikinti
yavaş yavaş kendi içinden sıyrıldı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim