Sahtekarlık mubahtır Şiiri - Işık Demir

Hiç umudum yok deriz,
olmadık hayaller peydahlanırken en derinlerde.
Kendimizle bile fısıldayarak konuşuruz ki,
beklediğimiz gibi gitmediği vakit işler, kimse bize acımasın.
“Benim zaten inancım yoktu” deriz, yalanlar büyüten dilimizle.
Söylenen her yalan yüreğimizin kısıtlı yüz ölçümünde yer işkal eder.
Bu yer darlığında ne büyük bir israftır yaptığımız, biliriz...
Biliriz de hani yaşamak sanatı diye bir şey vardır ya.
Şu yorucu satranç maçları işte. Diz boyu yalana batarız bazen.
Ama sahtekarlık mubahtır bu topraklarda.
Kazanmak için gereklidir bu kandırmacalar, yer daraltmalar, yürek karartmalar.
Kaybedenlerden olmamak için önce hayallerimizden vazgeçermiş gibi yaparız.
Bir şeyden vazgeçtiğimiz yoktur ya,
“Ben gerçeklere dayarım sırtımı” türküsü söyler dilimiz, güzide dinleyicilerimize seslenirken.

Halbuki umut bazen tökezlediğinde seni ayağa kaldıran,
bazen görmek istemediğin ama sezdiğin acı gerçekleri inkar etmene, yok saymana yardım edendir. Ya da kulağına eğilip 'hadi kalk ve devam et, yolun uzun' diyendir.
Bazen ışığa koşan pervaneler gibi başımızı döndüren, ışığı ile gözlerimizi körleştirendir...
Ekmektir, tuzdur.
Kavurucu gecede içilen bir bardak soğuk sudur...

Yinede;

Hiç umudum yok deriz.
Sadece, kazanınca takınacağımız o bir anlık mağrur duruş için.
İçini dışına çıkarırız tüm kavramların.Diz boyu yalana batarız bazen.
Fakat yalan bizi korkutmaz.
Nede olsa sahtekarlık mubahtır bu topraklarda.
Ve yavaş yavaş öğretilir bu, her YENİ DOĞAN'a

(IŞIL DEMİRDELEN)