Kimsesizler sokağının kimsesiz çocuğu,
Ben, çaresizliği resmeden büyük sanatkâr.
Bir gün bu sokağa da güneş doğar,
Gamsız kaldırımlara atarım suçumu.
Hayır, ben yapmadım bu resmi!
Sanat tasasızın olsun gündüz güneşinde,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta