Sahtekar ölmeler sanatı Şiiri - Erdal Çoban

Aynadaki yuzumun her bir noktasi

Bir sehri anlatan yalnizliklar icinde

Olmasi gereken kirisikliklar daha yoklar

Ama yerleri belli gelince ayakta kalamadan oturacaklar

Az kaldi beyazlayan saclara amca demek icin yarisacak cocuklar

Sinekler yerken beynimi keske konusabilse kafamdaki

Sacma sapan bir seyler soylese de olur

Yeterki iki kelimeyi yanyana getirip konussun

Anadolu motifiyim ben kendimce

Bir tezgahta dokunan ince bir kilim

Duvara asilmasi mi yoksa ayaklar altina serilmesi mi

Karar verilemeyen

Renklerimin icinde mor en guzeli

Gozlerimin altinda oyle guzel duruyorlar ki

Ebedi uykuyu beklemekten perisan

Neden boyle kifayetsiz yalnizlik

Agirlasan kalbim durmak icin amansizca yarisiyor zamanla

Olumu bulduklarinda kim bilir kac gun gecmis olacak

Ama kusura bakmayin ne kadar parfum siksam da
Gene de rahatsiz edecegim kokumla sizleri

Cilali bir tahtayim ben onune oturan adamin izini kendine cilalayan

Sahipsiz bir masayim dort ayagimin dordu de farkli yone gitmek isteyen

Kendimi aramak en buyuk istegim birakin beni,sehirlerimi,hayallerimi

Sahte rolleri oynayan usta bir aktorum ben

Elinde sihirli degnegi bir buyucuyum ben

Ufak bir cift gozum ben yasi yedi

Yasli bir morugum hayalleri lanetli

Ben hepsiyim yalanciyim ben kendi yalana muhtac

Kulaklarim sahipsiz seslerle dolu duymamasi gereken

Birinden girip digerinden cikmaya mecali kalmamis hapis kalan sozler

Aslinda bunlarin hicbiriyim ben sadece yazariyim sahipsiz bu dizeleri