Şahsım daima yorgun dinlenmeye vakti yok,
Biraz hastalığından biraz da işleri çok…
Alış verişlerim var şehre iner gelirim,
Dışarıda yemek yer sonra eve dönerim…
Çalıştığım iş de var günün diğer yarısı,
Aralarda yürürüz bu da işin cabası…
Otobüslerde çok kez oturmaz ayaküstü,
Otursa yer verecek toplumun en dürüstü…
Sorun belki bekârlık işlerim şahsımızda,
Hastalık zorlaştırır ya da zorlaştırmakta…
Başka da eğlencem yok sonra yere uzanır,
Televizyon açarım, zamanı tamamlarım…
Bir gün yine araçta, elimde paketlerle,
Derken bir yer boşaldı biri yerleşti bile…
Bir yer daha boşaldı ki bayan oturmadı,
Arkalardan yaklaşan oturan da olmadı…
Ortada olgun biri, yer taksimi yapıyor,
Otur oturma diyor, şahsımızı itiyor…
Biz oturalım dedik, laf vurdu engelledi,
Yaşlısın otur, dedi oturdum itiverdi…
Oturmadan kalktım yaşlı değiliz dedim,
Vatandaş bizi gördü utandım ve ezildim…
O koltuk hep boş kaldı dört durak kadar geçti,
Neyse geldik şahsımız rencide edilmişti…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 31.1.2015 01:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!