Şahsıma Bakmıyordu

Tahlil sonuçlarını alıp geleyim dedim.
Askeri bir hastane, saat biri bekledim…

Delikanlı bir şahıs, karşımda oturuyor,
Dalgın bir vaziyette, yüzümüze bakıyor…

Karşındaki şahsımdır, apaçık yüz yüzeyiz,
Fazla da kimseler yok, doktor beklemekteyiz…

Lâf söylese dinlerim, yardım dahi ederim,
Tabiatı sert olsun, muhabbeti severim…

Fakat hiç konuşmuyor, yüzüme bakınıyor,
Bakmakla yetinmiyor, bıyığını buruyor…

Genelde sinirliyim, sinirlenmeyeceğim,
Tek lâf bile söylese, hiç incinmeyeceğim…

Arkama döndüm baktım, başka da birisi yok,
Sabır her şeye deva, başka da çaremiz yok…

Belki üç dakikadır belki de beş dakika,
Şahsımla konuşmuyor, bıkmadı baka baka…

Varsın bakınsın dedim, başka şey düşünmedim,
Son saniyeleriymiş, sonradan tespit ettim…

Hemşirenin ardından, dikkatimiz dağıldı,
Hemşire bağırıyor, vaziyet acıklıydı…

Kapı aralığında, uzanmış yatıyordu,
Beyin kanamasından, belki de ölüyordu…

Daha doğrusu ölmüş, doktorlar koşuşturdu,
Bakışları donuktu, şahsıma bakmıyordu…

(1998)