Sahrada bir okyanusta Şiiri - Yılmaz Öztürk

Akılla bilinen alemin bilinmez yerindeyim
Kendime yolcuyum nefessiz yürüyorum
Kalabalık değil burası sonsuzluk özlemim
Sahralara düştü yolum tebessümdeyim

Çıkmaz sokaklar yalnız caddelere küskün
Ferhat dağlara Mecnun Leyla’ya oldu can
Mehmet’ler fatih olur aslıyla barışınca insan
Sahra çöl olmaz dosta Âli bülbül gül olursan

Zamanda yükselir kainat kanatsız Burak
Gök nedir yer ne bildim diyen cahili bırak
Sevgiyle bakan göze taştan aşk akar kaynak
Sahrada gönül adamına çok sümbül zambak

Uzat elini bayram olsun yetimler sevinsin
Uzun laf boş olur bir kelam yeter anlarsan
İhanet etme sen dostluğa dostlar utansın
Yılmaz sahrada bir okyanusta insanı görürsen