Yazmak ve yaşamak arasında gidip gelen bir kadın..
Dokunamadıklarıyla dolu hayatı, artık bir nebze yazmaktan geri..
Bir düşünce uğruna bu aciz yaşamı adamayı da düşünmüyor değiliz..
Bazen sigara, bazen kariyer, belki de bir insan..
Şimdi sen ceketini giyersin ya kavga ede ede!
Kocaman bir şehri uyandırmaya gidiyorum ben, sırtını ört..
Sahra çölündeki sessizlik kadar tehlikelisin..
En sonunda bir an geldi, İstanbul'da solumaya başladığımı fark ettim..
Sana ait geceme düşen ne varsa; Ege'den sıyrılır, Karadeniz olur iklimim..
Dört vururken Florya'ya, kadını anlatabilmek ne zor..
Dizelerim titrer, seni nasıl sevdiğimi anlasan! İstanbul ağlar..
Yüksek, mağrur ve beyaza çalan bir mavidir..
Siz tanımazsınız; terk edilmiş bir Fransız şarkıyı sever..
Yağmalanan bir yalnızlığa sahiptir..
Rakıyı da acıdan içer, sevdamızın suyu eksik kalmasın..
Kayıt Tarihi : 19.5.2013 18:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!