Sahnenin Kalbi Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Perde aralanır, sessizlik yankılanır,
Bir ışık vurur, umutlar aydınlanır.
Seyirci bekler, nefesler tutulur,
Bir tek replik... akıldan kaybolur.

Eyvah deme! Ustalık doğar o anda,
Doğaçlama bir nehir, akar sahnede kanda.
Tirad değil belki, ama ruhun var orda,
Gerçek olan budur; sahneyle bağ kuranda.

Nice roller giydin, nice maskeler taktın,
Ama kuliste hep kendini aradın, baktın.
Bir seyirci yetmez, dünya dolusu ister,
Çünkü bu oyun, akılla delilikten besler.

Işıklar söner mi? Söner... sorun değil,
Gerçek ışık içindedir, sönmeyen bir dil.
Perde kapanır, alkış da diner bir gün,
Ama sahnen sensin - sonsuz bir oyun.