Şahmeran Gazeli Şiiri - Erhan Atıf Meral

Bahtımın karası yokluğuna müptelâ,
Kalmadı kalbimde bir ışık arzuya şayan,
Ey geceye gem vurup, ayı söndüren bela!
Sayende mehtabım da kifayetsiz Şahmeran…

Serzeniş mevsiminde gönlüm yine sitemkâr,
Bir alev ki isyanım; yedi iklime hakan,
Ne gülistan tanır bu yangın, nede lalezar,
Baharımı kavuran hazanımsın Şahmeran…

Renginin cümbüşüyle süslediğin rüyalar;
Uykuma çöreklenen lanetli bir hafakan,
Hicranın azabıyla kahrettiğin hülyalar;
Kızılca kıyametin tarifidir Şahmeran…

Gamzeli bakışında mı sakladın bu zehri,
Ey acem diyarında şahlanan karayılan!
Cemalin, bentlerimi yıkan ıstırap nehri,
Efkârlı gözlerimin taşkınısın Şahmeran…

Ruhumun intiharısın soğuk ve tesellisiz,
Ey hayali kuşanıp, keşkelerde salınan!
Bir yanım hasretinde, bir yanımsa çaresiz,
Serabım mısın yoksa harabım mı Şahmeran…

Kıvrılırsın ahenkle aşkımın dallarında,
Efsunlu gülüşüne nefretim bile hayran,
Ömrümü ziyan ettin vefasız yollarında,
Esrarında kaybolan biçareyim Şahmeran…

(Bana bu sancıyı reva gören vefasıza ithafen..)