Şahitlik Şiiri - Begüm Kıtay

yedi bin beş yüzüncü gününde kalbim

hükümsüzdür damarlarımda yankılanan kavgalar

yüzünü bilmediğim sesler var.

görünmez vatandaşları dünyanın,

olmayan sınırlarla ülkeler kuranlar.

burada asfalt sulanır toprak yerine

dallarda dikenler açar

bir beyaz güvercin karışır geceye,

barutun karası kanadına bulaşır.

gözler takılır kibrin parmaklıklarına

bir katil, ruhu kana bulanınca yatışır.

bütün kötülerin iyi olduğu bir zamanda

bütün dereler kuruydu,

bütün altı çizili satırlar yazılmamış.

tarihin rakamları döküldü denizlere,

biz kimsesiz doğduk bugüne

dünü ve yarını olmayan ölüler tanıdık.

fakat hakimi değil şahidi olduk bu çağın.

şahidim; parmak uçlarınla kestin nefsinin nefesini

şahidim; yaklaştıkça yaktık birbirimizi

şahidim; çirkinliğin de vardır bir marifeti

şahidim tüm varoluşlara,

yok oluşlar ikna eder tek bir Vâr’a beni.