Mevcudiyet Etiketi Şiiri - Begüm Kıtay

bir çocuğun gülüşünü gördüm,
bir bebeğin kundaktaki mezarını,
ne gülüşü aldırdım ne de ölümü.
artık her acıya tasalanmıyor,
her mutluluğa çiçek açmıyordum.
herkes gibi sıyrılıyordum kendimden
sözler değildi artık zihinde biriken,
âmâların yoksun,
ahrazların muhtaç olduğu görüntülerdi.
tek hareketle saniyelere sığan kayıtlar,
bitişik kelimelerden oluşan cümleler,
sanal kalplerin tatmin ettiği suni gönüllerdi.
kullandığımızı sandık bu yapay gezegeni
kullanıldığımızı çok sonra anladık.
hayatımızı filtrelerle sunduk bilinmezlere
güle oynaya bedeller ödedik
bir tuşla keşfettik her alemi
ama bir kere bile buğzetmedik
gösteri insanları doğurdu bu çağ
görünmeyenin olmadığına inandırdı
her mevcûdiyete bir etiket gerekti
bilmeden ehil olmaya internet erişimi de yeterdi.
klişe yakınmaları hep sebepsiz savunduk
zaman bozuk,
etraf bozuk,
düzen bozuk,
dünya bozuk,
hep gizli özneydi bozan
bozduğunu gizleyense hep insan.