Sahipsiz Sözler Şiiri - Özkan Deliacı

Sahipsiz Sözler

Söz düştüğünde toprağa bir tohum misali,
Anlam yüklü bulutlar, sevgi kokan esinti,
Toprağın bağrını kucaklamaktı tek derdi.
Derdine derman bulmuş virane sanki,
Düştüğünde toprağa sinesinde güller bitecekti.

Sahipsiz sözler yumağı sanki sokaklar,
Yitirince manayı, ne olduğunu anlayamadılar.
Kılamadan namazını artık gitmiş sandılar.
Islak gözlerle arkasından hicran dolu bakışlar,
Gitme bile diyemeden kimsesiz kaldılar.

Davetkar bakışlardan bile ürker oldu sözler,
Konuşmaksa artık eskisi gibi değildiler,
Öğütse, sevgiyse, hasretse manayı veremediler.
Giderken sevgiliye, gitme kal diyemediler,
Yokluğa dokunmak gibi bir acı hissetiler.

Bir gün gelecek gibi, ümidi sinelerde,
Şimdi yaşamanın nedeni oldu gönüllerde,
Nedensiz bir neden olmuştu halbuki gittiğinde,
En yakın dostu oldu meçhul yollar şimdilerde,
Son anda bile gelse kefen olmalıydı söze.

Özkan DELİACI