Sahipsiz Şiir Şiiri - Bahtiyar Öcal

Saat gecenin ikisi....
Yalnızlığın en koyusunu yaşıyorum şimdi.....
Vicdanım perişan, gönlümse bildiğin gibi,
Yine sen yine sen diye anlatıyor olan biteni.
Ya varsın yada yoksun,
Aslında hepsi bu,
Ama ne çare ki,
Gönül anlamaz, gönül dinlemez beni,
Sen hep varsın, hep var olacaksın.

Aslında sen hiç olmadın ki...
Güneşin olduğu gibi, yağmurun, baharın,
Gülün olduğu gibi aslında hiç olmadın ki,
Unutulan anıların senaryosunda,
Adına yazılan şiirlerin başlığında,
Hıçkırıklarla dost olan gözyaşlarının
Boşluğadüştüğü anlarda
Hiç olmadınki.......

Kır çiçeğinin saflığında,
Göçmen kuşun kanadında,
Solup biten bir ömrün yıllarında,
Umutla beklenen sevdanın yollarında,
Aslında sen hep vardın, hep vardın...
Ama hiç olmadınki.....

Ah........bir olsaydın, bir olmayı bilseydin,
Kimbilir neleri anlatırdım...
Sevmeyi bilmeyen gönlüne neleri...

“ Ben bir bahtı karayım,
Bahtımda senden yanayım,
Dokunma ne olur yanında kalayım,
Çok görme şu garibe güzel yüzünü,
Baktıkça sana susuzluğuma kanayım.”

Ah........bir olsaydın, bir olsaydın yanımda,
Susuzluk neki, yürek sancısının yanında,
Hasretin kuruttu beni, can kalmadı canımda,
Zehir sevdan yüreğimi aştı.
Dolaşıyor şimdi vücudumda, damarlarımda.....