Sahipsiz sevgisiz Eksik Şiiri - Beşir Çitak

Bu demlerde, ağırım kendi kendime
Gam yüklü, kara trenler geçer içimden
Acı acı çalan siren sesiyle
Ölüyor yeşerttiğim umut tohumları
Sürgün bir seferde, biletsiz bir yolcuyum

Oysa seni sevmek vardı şimdi
Gülüşünle yeni sabahlara günaydın demek
Pencereden serçe cıvıltılarını dinlemek
Zamana meydan okumak vardı

Şimdi ağıtlara dönüyor söylediğim türküler
Gözlerimde yüz yılların birikintisi var
Taşacak kadar dolu,
Ama tek damla akmayacak kadar yorgun
Öyle buğulu buğulu bakıyorum

Uzak bana avuçlarından su içtiğim günler
Belki bir daha görmeyeceğim güzel yüzünü
Kulağına aşk sözleri fısıldamayacağım

Vuslatını kim katletti bu aşkın
Hangi kirli ağızlarda tükendi sevdamız
Hangi yokuşta tükendi nabzı
Kimler nazar etti,
Kimin ahı vardı da böyle bitti
Şimdi tozlanmış raflarda
Hiç okunmayacak bir kitap gibiyiz
Sahipsiz sevgisiz ve EKSİK

BEŞİR ÇİTAK