Sahipsiz Ayakkabılar Şiiri - Mehmet Ata ...

.
Yaşayan bir ölümlü
Bu kadar iyi anlatabilir mi?
Acısını

II.
Evden sızan titreşimler
Ele veriyordu
Odanın acı çığlığını

III.
Kadın
Kısık bir seste pişiriyordu
Dudağında ısıttığı harfleri

IV.
Bazen bir evin bahçesi
Duvarların rengi bile
Tarifine yetiyor
Yaşananlara

V.
Saatin kaç olduğunu
Kimseler bilmez

VI.
Kadın sabahın ılık güneşine elini sürerken
Bir insanla dertleşir gibi
Kapıda bekleyen sahipsiz ayakkabılarla konuşuyordu

VII.
Nefesinden dökülen acı meyveleri
Isırırken
Duyuyordum duasını

VIII.
Hiçbir anne evladından uzun yaşamamalı derdi
Üç çocuğunun ölümüne tanıklık ederken

IX.
Soğuk rüzgârları yutarken duvarlar
Kapının ağzında ağlayan
Sahipsiz ayakkabılar
Günün yorgun kahramanlarıydı

X.
Evin kedisi de vedalaşmadan
Çoktan karışmıştı kayıplara

XI.
Kapıdaki suskun ayakkabılar
Öfkeliydi karanlıklara
Bas bas bağırırken gecelere
Tanık sadece gökyüzüydü