Bizlerin hayatı her zaman tüm genelliğiyle ya da genel oluşuyla yaşayamadığımız, gerçektir. Sınırlanış ve sınırlılık mutlaktır. Sınırlanma ve sınırlılığın olması içinde genel olanın olması kaçınılmaz, mutlaktır. Sınırlı olanların biz ve bizler üzerinde çoklaşan sınırsızlığı da genellik olmakla kaçınılmazdır. Genel olan özel olanın bir yüzü ise özel olan da genel olanın diğer yüzüdür. Genel olan parça parça olmakla özel durumla belirişken; özel olan parça da, genelde içkindir.
Özel ve genel ikisi birlikte belirir ve ikisi birlikte gözetilir. Birinden diğerine ölçüyü kaçırmayı kural yapmak demek sistemin adaletsiz olması demektir. Tüm genellik salt bir özellik için beliremez. Özellik te tüm genelliği kavrayamaz. Bu nedenle tüm özelliği ve tüm özelleşmeleri de kendimiz için kılamayız. Kendimize özel olan hayati durumlar bizden genele doğru duygu ve düşünce olmasıyla bizim sisteme katılmamız olurken; yine bize genel olan durumların yaklaşıkla her bir özel durumlara eşit eylemli özelleşmeler olacağına da, saygılı olmalıyız.
Bu genel ve özel olan kesikli sürekli durumsal ilişkiler insan öznelliği içinde bir sömürü alanı olmamalı. Özel emeklerden genel olana pay çıkarmak her alanın içindeki emeklere vurgu olacağından, genel zenginliği yaratan emeklerimiz olacaktır. Genel zenginlik mutlak bir görece özel durumların da özel yararlanması olmalıdır. Burayı gözden kaçırırsak genel zenginlik kapitalistin yararlanışı ve gücü olur.
Söz gelimi özel emeklerden oluşan genel zenginlik; bir okul, bir hastane yapmakla bu yapılar kendi özel durumlarıyla özel yararlanın, olmalıdırlar. Bu özel yararlanmalar içinde geri kazanılan kişi genel yarar için yeniden emek katkısı verecektir. Genel yarar parçalı kesikli sürekli olmakla hayatınız ve toplumunuz devam eder. Hayatı tek düzeliğe düşürmemek te gerekir. Sürecin değiştirici dönüştürücü reostası böyle ilişkilenmelidir. Tek düzeliğe düşmemek için araya uçurum koymakta gereksizdir.
Tamamını Oku
