Hayat bize hep eksik olanı gösterir. Hep daha fazlasını isteriz, ulaşamadığımız şeylerin peşinden koşarız. Ama asıl acı, elimizden kayıp gidenlerde saklıdır. Sahip olmadığın şeylere değil, sahip olup da kaybettiklerine üzül. Çünkü onların yeri doldurulamaz.
Bir zamanlar sana ait olan bir dostluk, bir sevgi, bir umut… Hepsi bir şekilde seninleydi. Onların sıcaklığını hissettin, sana kattığı mutluluğu yaşadın. Ve şimdi, yoklukları kalbinde bir iz bırakıyor. Çünkü kaybetmek, sahip olmanın ağırlığını hissettirir.
Ulaşamadıkların hayal kırıklığı yaratabilir, ama kaybettiklerin yüreğine dokunur. Çünkü o eksiklik, hatıralarında yaşamaya devam eder. Bazen bir ses, bir an, bir koku seni geçmişe götürür ve bir zamanlar sana ait olanı özlersin.
Ama şunu bil: Kaybettiğin şeyler, senin hikâyenin bir parçasıdır. Onlar seni büyüttü, sana öğretti. Evet, canın yanar, ama aynı zamanda güçlenirsin. Sahip olmadıkların sadece hayal iken, kaybettiklerin sana yaşamı öğretir.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta