Anılarım kayboluyor
Sanki fotoğrafların üzerindeki
Kişilerde birer birer yok oluyor
Kör misali
Hatıralarda alay edercesine bize inat yapıyor
Mazimi hatırlayamıyorum
Karanlıktı korkuyordum
Akşam daha olmamıştı
Ama karanlıktı
Yaşadıklarımdan korkuyordum
Yaşayacaklarımdan korkuyordum
Öylesine günler yaşanıyor ki bu dünyada
Sabahlarını düşünüyorum şimdi Kadıköy'ün
Sahilde gezip çay simit yemeyi
Balıklar dans ediyordu sanki güneşin ışıltısında
Balıkçılar ise atıp oltalarını denize
Mavi ufuklara dalardı gökyüzünün maviliğinde,
Uzakta değil aslında o günler
sen gittiğinden beri hiç bir şey yerli yerinde değil
hiç bir şey eski tadı vermiyor
aslında dünya hep aynı
insanlar aynı
ben aynıyım
bir tek sen yoksun.
Alıp başımım gidemiyorum
Gitsem arkamda kalacaklara acıyorum
Çok acılar yaşadım
Gözyaşlarım bir şarap misali
Hergün şişelerce aktı döküldü yerlere
Yaşamak hep böyledir çoğu zaman
Biri var biliyorum
İçinde binlerce yaş olan ama hiç ağlamayan
Biri var biliyorum
Gülmeyi çok seven ama hiç gülemeyen.
Biri vat biliyorum
Bak yandığım ateşlere
Yürekten fışkıran bir alev gibi düşüyor göğsüme
Sırtından vurulmuş bir şahin gibi gözlerim
Kimse kimsenin günahını almasın diye
Bütün cinayetleri ben işledim.
Dünya bana dar geliyor
Yorgunluğun ağır hüznüyle dinlerdim yağmurun sesini
Sokaklarda çığlık çığlığa koşardım
Sessizdim en az gökgürültüsü kadar
Ve hiç ağlamazdım siyah gecelerde
Kuşlar gelirdi bazen pencereme
Ekmek verirdim
anlatmak istediklerimi önce anlamak zorundaydım
ve çok canım acıyordu
yitik bir düşün ikindisine girmek üzereydim
yapraklar hiç kıpırdamıyordu
güneş kendisini gizlemek üzereydi.
sessizliğin uğultulu bakışında görülmeye başlandı
Sen benim hayalimsin
Hiç gözümün önünden gitmeyen
Bir an olsun aklımdan çıkmayan
Ve tek sevdiğimsin.
Sen benim hayalimsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!