Şahin Kaya Şiirleri - Şair Şahin Kaya

Her ağacın arkasından karşıma siz çıktınız.
Öylesine çoktunuz ki bunaldım yalnızlıktan.
Rüzgarınız esiyordu dağ taş deli gibi.
Savruldu kulelere dayadığım merdiven.

-Ey büyük Rabbim. Hayrı ve şerri ayırt edebilmeyi, imtihan olarak verdiklerine yürekten Amenna diyebilmeyi, göstermiş olduğun yolda yürümeyi, Senin yolundan ayrılmamayı, Seni en çok sevenlerden olmayı bana ve sevdiklerime nasip eyle….

Devlet aile yadigarın mı ki tepesinde keyif çatasın..

Hazine baba mirasın mı ki har vurup harman savurasın..

Millet ümmetin mi ki buyruk verip azarlayasın..

Ey koca sultan ,herkimki seni bu hale getirdiyse .
Bu hale gelmene, vesile olduysa .
Yüzünü kanlar içerisinde bıraktıysa.
Sana sahip çıkmayıp ,aleyhine çalıştıysa .
Tahtan inmene vesile olmuşsa.
Seni hain ilan ettiyse.

Allah bizleri razı olacağı amelleri işlemeye muvaffak etin....
Kadir Gecesi takdir gecesi...
Halimiz cahiliyeden daha şiddetli..
Zulüm tarihin zirvesinde...
Hira, çile, kulluk ve tefekkürdür...
Hira'yı hak ettiğimiz gün Rahmet'in sağnak sağnak yağdığı ,

EY ÖLÜM!
1-Habersiz geleceksin bir gün biliyorum.
2-Kapımı çalmadan gireceksin içeri.
3-Elimde işim, ocakta aşım, gözümde yaşıma bakmadan geleceksin.
4-Ne haber vereceksin, ne davet edilmeyi bekleyeceksin..
5-Dünya halen içimdeyken, heveslerim zirvedeyken, hiç bir işim bitmemişken geleceksin.

EY RABBİM !!!!
Ne zaman ruhum sıkılsa senin kapındayım.
Ne zaman dara düşsem, senin ismin dilimde.
Ne zaman kalbimi taşıyamaz duruma gelsem, “Feinnemal usri yüsrâ.”
der, sana yönelir, her zorluğun arkasından bir kolaylığın geleceği müjdene sığınırım.
Ey Rabbim, hani Sen “Elemneşrahleke sadrek”

Ey Rabbim
Sen istersen kimini hidayete erdirir,
Kimini sapıttırırsın.
Bizi hidayete eren
Salih kullardan eyle

EY YÜCE RABBİM !
- " VAKİT " istiyoruz; yolunda koşturmak icin...
- " ÖMÜR " istiyoruz; salih amellerle doldurmak icin...
- " SABIR " istiyoruz; şeytan ve nefisle başa çıkmak için...
- " İZZET " diliyoruz; mü'min ismini vakarla taşımak icin
- YA RABBİM ! - Senden Senin Güzel isimlerin hürmetine istiyor ve yalvarıyoruz.

Hz. Bilâl, bir gece rüyasında Resûlullah Efendimiz’i gördü. Sevgili Peygamberimiz kendisine adeta sitem ettiler; “Bunca ayrılık yetmedi mi, Ya Bilâl? Hala kabrimi ziyaret etmeyecek misin?”
Zavallı yüreği, duracak hale geldi. Heyecan ve ter içinde uyandı. Hemen hazırlığa başladı. Şafak sökerken, ince, uzun ve garip deveciğiyle; mübarek Medine yollarına düştü. Biricik Efendisi’ne yaklaştıkça havayı kokluyor, taşları toprakları okşuyor ve gözyaşı döküyordu. Issız çölleri yara yara Medine’ye ulaştı.
O’na rastlayanlar, selam veriyorlardı. Sonra da yanındakilere diyorlardı ki;
- İşte Bilâl, Bilâl Habeşî, işte Hazreti Peygamberin müezzini. O’nun gibi ezan okuyan, bu dünyaya gelmemiştir.
Fakat o, hiçbirini duymuyor, görmüyordu. Sanki çok kuvvetli bir mıknatıs, onu kendisine çekiyordu. Peygamber Efendimiz’in mübarek kabrine doğru ilerledi. Yüce makama erişirken Kur’ân-ı Kerim okudu.
SON DEFA EZAN OKUYORDU