Sahilin Sevimli Kızı Şiiri - Behçet Bilgiç

Sapladın okunu, şu sol yanıma
Başladı gönlümde, derin bir sızı
Can suyu oldun sen, inan canıma
Sen sahilin asi,l sevimli kızı

Kapatmıştım çoktan, gönül kapımı
Bak kırıp geçtin, kapanmaz artık
Bozulmazım derken, bozdun çapımı
Paramparça kalbim, bak dökük yırtık

Son baharım derken, sen çıkıverdin
İlk baharım olup, girdin kalbime
Yanan alev gibi, bak yakıverdin
Perişan eyledin, bak şu halime

Güller karanfiller, güzeldir amma
İzmir in nergizi, bir başka güzel
Yanan bir alevdir, yakamaz sanma
Yakar yüreğini, kavurur tel tel

Bir kelebek kadar, hafif uçarı
Nazlı ceylan kadar, ürkek ve masum
Baldan da tatlı, bal yapan arı
Ben onsuz kimsesiz, sanki öksüzüm

İzmir in nergizi , aklımı aldı
Sanki büyülendim, bir çıkmazdayım
Şu yorgun kalbimi, nasılda çaldı
Sanki onsuz soğuk, bir ayazdayım

Tutuldum ben ona yüreğim yanık
Yitirdim aklımı olmuşum deli
Benim bu aşkıma yıldızlar tanık
Yaktı ateşiyle beni İzmirli

Terin miski amber kalbime çaldım
Mendil eskir amma kalbim eskimez
Ben seni gönlümün sarayına aldım
Gizimsin sen benim kimseler bilmez

Nasıl yandığımı sen bilemezsin
Ateşi sönmeyen kule benzerim
Bilirim gel desem de gelemezsin
İnan sen kokuyor sen yazıyor her yerim

İzmirlim güzelim vazgeçilmezim
Sensiz bir yarımım bütünden ayrı
Bak sabah olmakta yine sensizim
Uykusuz gözlerim bak gece yarı
Yandım hasretinle gelsene gayrı