Bir sonbahar ikindisi, sahilde, ayaktasın.
Şehirden, insanlardan, seslerden uzaktasın.
Saçlarını savuruyor derya deniz bir meltem.
Yüzlerce tel parçası kaçıyor o gül ensenden.
Yarıya kadar batmış ayakların kumlara.
Dalgalar devleşiyor vurmadan kayalara.
Damlalar doğuyor alaca taşların rahminde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta