Bir garip hüzün vardı dün gece,
O salaş lokantada.
Kadehler kalkıyor şerefe,
Kahkahalar şuh, kahkahalar gürültülü.
İnsanlar,
Hep birşeyleri unutmanın derdindeler sanki...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yaşamdan bir gecenin kesiti ele almış şair, ne bir fazla, ne bir eksik... Her yerde, her zaman yaşanan bu değil mi?
Acısıyla, tatlısıyla bir ömre sığan ne büyük acılar, ne büyük gamlar ve ne küçük mutluluklar var değil mi?
Şiir; anlamlı, güzel, etkili ve temasıyla orantılı.
Duyarak ve yaşayarak okudum.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
Bir sonraki günün yükünü / hüznünü yaşamadan eğlenmek..hayat bu değilmi sayın Birgül....hüznünde umut....sevincinde kuşku...kutluyorum yüreğinizi ve kaleminizi tam puan ve saygılar sevgiler....
Bu güzel şiir, bir 'salaş gazino'da değil yaşamın keyfe ve hüzne dair bütün zenginlikliklerini sergileyen bir 'yaşam gösteri merkezi'nde dizelenmiş sanki...
Çok güzeldi sayın Birgül Kızılkaya, kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta