ben nedametlerin çitleri arasındaki tövbeyim
zamandan tohumlar düşer ceplerimden teşrine
otuz bahar, az önce yitirdiğim tohumun içresinde
ısınmaz bir ruhun hırkasıdır bedenim
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta