Şahıgül ve otuz bahar

ben nedametlerin çitleri arasındaki tövbeyim

zamandan tohumlar düşer ceplerimden teşrine

otuz bahar, az önce yitirdiğim tohumun içresinde

ısınmaz bir ruhun hırkasıdır bedenim

güneş benden başka her şeyi ısıtır

daima üşür ceplerim ve kirpiklerim

Mersey nehrinde güneş gölgesi aratan Tanrı

beni Albert limanında yapayalnız bıraksa

ve gök açılsa

güneş koksa nehir

ben yine üşürüm Şahıgül

benim hüznüm kutuplardan kopan bir buz kırığı

ben o hüznün sığındığı toprak parçası

haritalarda adını bulamayacağın şehirde

bir çiçek gibi buz kütlesi büyütüyorum Şahıgül

Bahar gök barman

30.04.2020

Liverpool

Ramazan günleri