Şahidin Gözlerı Kör Şiiri - Mine Özdemirtaş

tam da dut gibi bir unutkanlık giymişken kolay yanım
zorlanmaları sona bırakalım.
önce masumiyeti anlatın bana. neden bir celp emri gibi
hep sarı zarflıdır ki suçluluk?

her zaman o yalan, bu yalan/ hepsine inanan
saf ben silah kuşandı
can çekişen hayallerimin baş ucunda militan.
hangi aslımdır ben de bilmiyorum artık
her devrim sabahı
devrilmiş yeni bir suretimin koynunda uyanan

bunca şey varken kurudukça ıslanan
saçak altına sığınmak yakışıksız itiraf ediyorum
sahte yüzleri boyayınca susuyormuş renkler.
sapak ve lahit gerçek değil / uydurdum
buzlarla yanıyor diye iklim ey ayak izim
el ele tutuşarak atlasak mı çatıdan?

hüznü hazandan kalma küçük titrek
bir kahkaham vardı ya
rehinde unutulmuş / onu geri almalıyım
kostümler terzisiz, replikler kayıp
geciken finali arkadan vurdular suarede
hoş geldin gündüz güzeli / domino..!
devasa miras senindir.

korkma / şahidin gözleri kör.