Şahidi Ol Zulmün Yehova Şiiri - Yorumlar

Yüreğinde kalmışsa
Bir parça insanlık

Okudum,güzel,selam olsun!

Kutluyorum İbrahim Bey. Yüreklerimizi yakan bir başka kanayan yarayı ustalıkla işleyip, insanlık adına uyarılarda bulunmuşsunuz. Kaleminiz daim olsun. Saygı ve selamlarımla

selam olsun sevgi dolu duyarlı dost yüreğinize,kutlarım,okurken gözlerim dolu dolu okudum,kaleminiz hep çağlasın şair
sevgiyle kalın e mi

Ağlamayı unutanlar,dilerim gülmeyi de unuturlar birgün.
Şiiriniz yüreğimi burktu.
Kutluyorum.

İnsanlar yaptıklarını gizlemek için her zaman sığınacak biryerler ararlar. Ancak hiç bir gerçek din insanlara zulmü emretmez. Peygamberlerde Allah' ta kabul etmez. Ama ne yazık ki dinler adına binlerce insanın canına kasdedilmektedir. Allah bizi ıslah etsin. Duyarlı yüreğinize sağlık.

Bu zülümler... İnsanlık susuyor adeta. Ama bir israil askeri için şehirler yerle bir ediliyor da. Çünkü emperyalizmin kucağında,Çünkü bölük- pörçük bir coğrafya.
Sık sık, yüreğim burkularak biraz da nahoş olsa bile, akılsız başın cezasını ayaklar çeker misali, akılsız yöneticilerin cezasını çocuklar çeker. Sanırım izahat meramı anlatmıştır. Tebrikler şairim.

*- BEN FİLİSTİN'İN ÇİÇEĞİYİM!


'Ben Filistin’in çiçeğiyim!' diye çığlık çığlığa bağırıyordu küçük kız, televizyon ekranlarından; kulaklarını tıkamış, gözlerini kapamış, dillerini yutmuş, adeta kör, sağır ve dilsizi oynayan tüm dünyanın vicdanına doğru. Faşist kan emicilerin,Siyonist katillerin ülkesi olan İsrail zindanlarında işkence altındaki babasına sesleniyordu. Onu hiç tanımıyordu, ve hiç görmemişti daha.Çünkü katiller o bebekken babasını alıp götürmüşlerdi,koparmışlardı hem ondan hem de annesinden.Küçük kız çığlık çığlığa soruyordu. Ne zaman dönecekti? Soruyordu ama çok da iyi biliyordu ki babası hiçbir zaman dönemeyecekti. Ve yine çok iyi biliyordu ki kundaktaki bebekleri bile hiç acımadan katleden ağızları salyalı, gözlerini kan bürümüş faşist, Siyonist bebek katilleri babasına hiç acırlar mıydı ?

'Ben Filistin’in çiçeğiyim!' diye haykırıyordu küçük kız çocuğu. Bu sesi duyan var mıydı? Ve bunlar hani, neredeydi? Gazete sayfalarından, televizyon ekranlarından taşan o bebek cesetlerinin gözlerine hiç bakmışlar mıydı? O gözlerdeki masumiyetin ölüşünü görebilmişler miydi acaba? -Ah masumiyet sonunda senide mi katlettik elbirliğiyle?- O bebeklerin analarının feryatlarını ne kadar duyuyorlardı? Duyuyorlar mıydı? Daha ne kadar ağlamalıydılar, ölmemek için? Ve daha ne kadar yalvarmalıydılar gözleri bağlı, kulakları tıkalı, dilleri adeta lâl olmuş zalimlere? Evet yalnızca Siyonist katiller değildi zalim olanlar. Bu katliama seyirci kalanlar da en az onlar kadar zalimdi. Çünkü zulmün karşısında susmak da zulümdü ve dünya bu katliama tüm vurdumduymazlığıyla eşlik ediyordu.

'Ben Filisti’in çiçeğiyim!' diye feryat ediyordu küçük kız çocuğu. Nerede, ne zaman ve nasıl şehit edileceğini bilmeden.Haykırıyordu vicdanlarına insanlığın duyan var mıydı?Çünkü Siyonist kan emiciler havadan bombalamak yetmiyormuş gibi tam yüreğine vurmaya başlamıştı Gazze’nin; o acımasız postal darbeleriyle.Gören var mıydı? Bir anlayan! 05.01.09 ...RECEP AKIL

Yüreğine sağlıkİbrahim bey.Tebrik ediyorum.Selâm ve sevgiyle.

İnsanlığın yürek acısı dile gelmiş, anlam ve duygu yüklü dizelerde..........kutluyorum tüm içtenliğimle, tam puaımla.............Saniye Sarsılmaz

bencillik savaşları getirirse, paylaşmak barış demektir...anlamlı paylaşım için teşekkürler sn. soyalar...mutlu yaşayınız...

Sadece vicdan diliyorum unutmuş yüreklere...

Yüreğine Sağlık
Saygılarımla