Sahibini Arayan Mektuplar - Ümit Yaşar O ...

YİRMİDÖRDÜNCÜ MEKTUP
Ne seni unutabiliyorum, ne senden kalanları. Başımın içinde bir kanser tümörü gibi büyüyor büyürsun. Seni unutmamanın verdiği acılara dayanamıyorum artık. Unutamamanın bu kadar kahredici, çıldırtıcı olduğunu bilmezdim. Her yerde, her zaman benimle birliktesin, işin kötüsü herşey seni hatırlatıyor. Kalabalıkta gelişi güzel söylenmiş bir söz bile yetiyor seni düşünmeme. Yalnızlığımda ise sesin kulaklarımda çınlıyor, avuçlarının serinliğini hissediyorum alnımda. Yaşanmış zamanlar bir film şeridi gibi geçiyor hafızamdan. Anılarımızı en küçük noktasına kadar birer birer hatırlıyorum. İşte o zaman; bu seni unutamayan başı, duvarlara vura vura parçalamak geliyor içimden.

Renklerin, kokuların, seslerin ve ışığın bile seni hatırlattığı bir dünyada yaşamak, harikulade bir şey olurdu belki…

Ama sen de unutmasaydın. Beni unutmadığını, sevdiğini bilsem herşeye katlanırdım. Unutamamanın biriktirdiği o dayanılmaz acılar, unutulmamanın vereceği eşsiz mutluluğun içinde erir, kaybolurdu…

Sevmek bir bakıma unutamamaya mahkum olmaktır. Sevilmemişsek; bir de unutulmaya mahkum oluşumuz var en hazini. İnsan, unutabildiği kadar güçlüyse; unutamadığı kadar yıkık ve ezik kalıyor.

Beni sev demeyeceğim, ama onu da sevmemeliydin. İkimizde olduğun yerden çok uzağız. Güzelliğinin, büyüklüğünün yanında biz neyiz ki? Unutulmak; ikimize de aynı kadehlerden tattıracağın bir içki olmalıydı. O içkinin sefil sarhoşluğu içinde seni düşünmeni, hep seni özlemeliydik. Unutamamak, sarhoşluğumuzu kırbaçlayan bir kamçı olmalıydı. Gitgide işleyen, büyüyen bir yara olmalıydı tenimizde. Unuttuğunu her ikimizde bilmeli fakat seni hiç unutmamalıydık. Oysa, şimdi unutulan da benim, unutamayan da…

Ancak bir kurşun atımı uzaktasın benden, biliyorum ve ciğerlerime saplanmış bir kurşun gibisin hala. Seni çıkarıp atmakta elimde değil, sana gelmekte.. Gelebilsem ne değişecekti ki? Beni hatırlayacak mıydın? Hiç konuşmadan “bende seni özledim” diyebilecek miydi ellerin? Hayır, değil mi? Öyleyse hiç gelmeyeceğim sana. Böylesi daha iyi.

Gün oluyor; anlıyorum senden ve bu şehirden kaçmanın faydasızlığını… Çünkü; biliyorum nereye gitsem benimle geleceksin, ya da gittiğim her yerde senden birşey olacak.

Sen unuttun fakat unutulmadın. Bense unutuduğumu biliyor, fakat unutamıyorum. İnan, unutabildiğim gün seni yeniden ve daha çok sevmeye başlayacağım.

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Seslendiren, Serap Hoca

Serap Demirtürk
Kayıt Tarihi : 29.10.2009 07:41:00