Sahi Kimsin? Şiiri - Özlem Çay

saçın sakalın dağılmış yine,
yine o esrarlı gülümseyiş belirmiş
mağrur yüzünde..
yok,
yok görmedim eşgalini,
rastlaşmadık henüz bir ara sokakta,
yahut beşiktaşa inerken çiğnediğim
o sarp yokuşlar da..

girintili çıkintılı arnavut kaldırımların da
yetişmek için koşarken yedi çeyrek vapuruna,
ayağım takılmadan hemen önce
tutmadın henüz beni
düşmemem için,
elmacık kemiklerinin birden bire kızardığını görmedim..
heyecandan hızlanan kalbinin sesini,
elimi tuttuğunda avuçlarım da
hissetmedim...

ışıl ışıl parlayan vitrinlerin birinde beliriyorsun..
elbiselere bakarken ben
aksin, cama vuruyor..
sen gülüyorsun..
yansıyan eşgalinde okyanuslar büyütüyorsun..

geçtiğin yerleri bilmiyorum,
kaç adım da yürüyorsun bana çıkan yolları
bilmiyorum...
saçlarında üç beş beyaz tel vardı belki
onu da bilmiyorum,
sayamadım neonların ışığında..
olsun bir dudak kıvrımının izinde,
dinleniyorum yarım asırlık gibi...

oturduğum pastanenin tatlılarından denedin mi acaba?
aynı masaya oturmuş,
ben sevdiğim kitaba derin derin dalmışken
en heyecanlı sayfanın satır başından uzanıp,
tuttun mu omuzlarımdan?
öyle yine gülümseyerek, korkuyu silerek...

kayıp mutluluklar yeşeriyor hafızamda,
sen dağılmış tebessümünü asıyorsun
beyoğlunun orta yerine,
ben kuruttuğum çiçekleri diziyorum
kirpik diplerine..
isimlerini anımsıyorum unuttuğum sairlerin,
birden gülüşün yağıyor
üçüncü mısranın sol dizesine,
şiir basıyor istiklali..
rüzgar esiyor sesin...
sesin diyorum,
duymadım ki henüz sesini....

ellerin dağınık saçlarında,
sakalın karışmış yine..
yine gülüyorsun arsızca,
gülümsüyorum usulca..
karşılaşmadı adım adınla,
adımların henüz denk düşmedi baharlarıma...
göz bebeklerinde toprak kokusu,
gözlerinde tanıdık bir liman var..
biliyorum,
bir yerlerdesin..
ama,
sahi kimsin?....⚘
....özlem/

kasım/on üç