Şahan Çoker Şiirleri - Şair Şahan Çoker

Binlerce yılın
Şah damarı,
Kaybedince çocuklarını,
Atının dışkısından arpayı seçti.
Ağladı ve yedi.
Ağladı ve yemin etti.

Sonunda buldun büyük suçluyu
Yüzünü yıkadığın o soğuk aynada

Sevdalarını kundaklayıp
Her şeyini bir mısraya saklayıp
Sonra kendini didik didik arayan

Gülüşümü saklıyorum sokaklardan
İnfaz etmesin diye şehir dudaklarımı
Aklımda kurutulmuş aşk şiirleri
Zillerine basılıp kaçılmaktan
Yorulmuş kapılarda
Anarşist bir öpücük gibi

…Şahidim olmadı. Şehir, bebeklerin sımsıkı ve yumuk ellerinde uyuyordu.Kırılacakmış gibi duran,kara bileklerin,çay bardağını gerdanından tutan, zarif ellerin celladım gibi boynumda geziyordu..Kokumuzu solurken avcılar, geceye karışan tıkırtılardık..Ve zaten…
Ölüm gözlüm…
Yaşamasak ta olurdu bu sihirsiz masalda…

Fukaralık kulağımızı çekince
Bir plastik kova ile değiştiğinde
Anneannem dedemin eski gömleğini
Anlatılabilir yanı kalmamıştı gururun
Ve soru sormak yasaktı hayata
Onun için hiç sormadım

I
Arala bir akşam gün batımına kapını
Gıcırdasın menteşesi
Asıp şiirleri duvara
Atıp kendimi divana
Sana sesleneyim en kavruk sesimle

I
Su kurudu
Toprak kurudu
Denizlere gidiyorum
Çölü maviye boyamaya
Suya yeni anlam bulmaya

Akşamın kırmızısı
İşveyle dolaşıyordu sakallarında
Sigara dumanının ardından
İmanlı ve devrimci
Bakışların gülümsüyordu
İhanet dolaşıyordu çay kaşıklarının şıkırtısında

“Gülü gülden sormalı
Bülbül hep abartır biraz”

Şu deli deli akan su yeşili
Her gece acılarla yıkanan bakış
Yüreği ağzında çocuğunu bekleyen ana gibi

Ey kalbimin kerem yeri
içimdeki öfke putunu
maskeleyen merhamet
Beni artık azad et
Bırak sancağın düştüğü yere
Şüpheli bir paket gibi