Şaha Kalkmış Hortumların Sabahında

Umut ki,
En son kaybedilecek şey,
Düşürüp de kara çalıların arasına,
Ne elmas parıltılı günlere,
Günaydın dedik biz,
Şaha kalkmış hortumların sabahında…
Alimler,ârifler bitti pıtrak pıtrak…
Emekler,ilim sevdâları açtı,
Tanıyamamış olmanın mahcupluğu arasında…
Küçük hesaplar kaçıştı,
Miskinler saklandı,
Üzerine nur doğmuş ideallerin karşısında…
Leylaklı meltemler sarmaladı havayı,
Kokarca kokulu,
Pis ağızlara inatla…
Ve bir sedâ yükseldi doruklara,
Yılanların hışmından kurtulmuş,
Güvercin gibi,
“Türk,öğün,çalış,güven…”dedi,
“Güle güle…”dedi kara sislere,
Selâm verdi ak bulutlara…

12.11.1995