Kerbela'da Aktı Kanını Şah Hüseyin

Kerbela’da aktı kanın, şah Hüseyin
İnsanlığa reva mıydı çektiklerin?
Sen pirisin ehlibeyit sevenlerin,
Namazda, niyazda, Ali’ye kıyanın
Merhameti yok, HİDDETİ, şer, olanın.

Yolun, özün ehlibeyte bağlayanlar,
Dört kitap, dört resul’den şifa bulanlar,
Var Şah Hüseyin kanına doymayanlar,
Kerbela’dan, Sivaslara yanan canlar,
Yoldan çıkmış, HİDDETİ, dinden sayanlar.

Anlın secde görüyor diye, övünme,
Gönül yıktın ise neyler sana secde,
Kin, nefret perde çekmiş, gönül gözüne,
İkilik kiri sıçratırsın çevrene,
Nifak sarmış seni, merhamet nerende,

El, bel, dilin bozuksa, secden boşadır,
Elbet Cafer’i, mezheplerin piridir.
Din; Allah’la kul arasında ki sırdır,
Bu araya giren, melek’i tauz’dur.
Din için, kulun kula HİDDETİ, şirktir.

Ayırt edebilir, haramı helalden,
Kul hakkından korkar, dem ile demlenen,
Doğrumu; insana; dinli, dinsiz demen,
Din adına hükümle, can kesip yakan,
Hakka şirk koşmuş olur, HİDDETİ olan.

İftira özünde, husumet yumağı,
Sen ne bilirsin, muharremi, matemi.
Su vermeyip, ok vuran, sen gibilerdi.
İslam, İslam’dır, sorulur mu mezhebi?
İnanan; tek görür, yetmiş üç milleti.

Enel hakkı asan, Nesemi’yi yüzen,
Kerbela’da, Menemen’de kafa kesen,
Doğru yol gösteriyordu, kan içerken.
HİDDETle dine, şiddeti bulaştıran,
Darbe vurdu İslam’a, HİDDETle koşan

İlim, irfanda açmıyor bazı aklı.
Karanlık beyinler, ışığa kapalı.
Abdest, namaz, oruç değil ki tamamı.
Beş duyu ahir ette verir cevabı.
Allah bilir, inanan, inanmayanı. (Allah bilir, Şah Hüseyin’e ağlayanı)

Maraş, Çorum din adına, cana zulüm,
Şah Hüseyin’ime ayan, kimler hayın.
İçi taş, yaratılmışı sevmeyenin.
Yunus, Mevlana, Pir Sultan’a mı kinin?
Hiçbir canlıya kıyma der; İslam dinim.

Allah uzaktır, HİDDETLİ kullarından,
Peygamber soyundandır, posta oturan.
Sağ, sol, dinli, dinsiz diye, nifak atan,
Demoğlu’yum derki bulsun Allah’ından.
Türk, Kürt, Sünni, Alevi; kardeş ezelden,
Adem ile Havva ve Nuh’un neslinden.
(Haydar Demoğlu-İZMİR)