Şah Damarına Bir Mevsim Kala

Uykuları unutmuş bir adamın zehrini yutuyorsun her gece..
Kimdir bilinmez. Bu coğrafya bataklık, dokunsam içine batıyorsum. Girdap, uzun soluklu bir düş burda, elini tuttuğum bu aşka, canımı kaptırıyorum.
Boynuma bıraktığın son öpüş, bir idam mahkumunun istediği son gülüşmüş aslında, bilmiyordum.
Dilimde can çekişiyor harfler, susmanında dili varmış. Kalp kanamalı uyurken şehir, sağırlaşırmış aciller.
İç kanarsın, dış gülersin dediler inanmadım. Tek bildiğim, saçlarında öldürdüğüm kelebekti aslında, kanatlarını kirpiklerine boyadığım.
Gövdesinde uçurtmalar uçurduğumuz o kelebek..
Biliyorum yazılmamış ne varsa susuyorum birazda, birazda gücenmişliğim batıyor göz çukurlarıma.
Senin biraktığın bir yıkım, yüzümden okunuyor. Yüzümden öğreniliyor bir aşkın alfabesi.
Yüzümde yazılıp çiziliyor harfler. Yüzümde dört işlem öğreniliyor, toplanıyor, toparlanamıyorum. Çıkartılıyor, eksiliyorum biraz daha..
Hasret, yüzümden düşen bir parça hayat..Şunun şurasında şah damarına bir mevsim kaldı.
Sakallarıma sakladığım bir masal var. Karanlıkta tenhalaşan bir koridor. İçim boyu intihar komploları.
Yine de şah damarına bir mevsim kaldı. Sakallarıma sakladığım bir sevinç var.
Dilimde hep aynı şarkı, elbet bir gün buluşacağız...

Kemal GÖKKAYA