İzlemekten bıkmıştım başıma gelenleri bir şizofren sessizliğinde.
Bir sessizlik ki, yardım eden hayatımı mahvetmeme.
Yerlerde sürüklediler umudumu ama engel olamadılar mutluluk maskemi takmama.
Yok oldu gitti acı dolu bardaklarım devirdiğim masalarla.
Küçülttüler dünyamı giderek soğuyan dört mevsimlik dostluklarında.
Geriye baktığımda hep kaybetmeye vurmuşum kendimi bilmeden aslında.
Büyüttüler korkumu evlerinde, tenimde yanıklar bırakan cehennemlerinde.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta