Kötülükte nefsi kahraman yapıp,
Kendini padişah görmeye kalkma.
Sürüyü kurtların önüne katıp,
Şu dünyaya düzen vermeye kalkma.
Bülbül gibi gül dalına konmadan.
Dost olup dostluğu dostça anmadan.
İçi yanan ile için yanmadan,
Yangına körükle girmeye kalkma.
Aklın fikrin şehvetini beslerken.
İçi bozup gittin,dışı süslerken.
Sevmediğin şeyi ele isterken,
Haklıyı haksızca yermeye kalkma.
Dert sarmak bir yana,dertler açarken.
Servetin üstüne servet katarken.
Nerde düşkün görsen tekme atarken,
İnsanlık zevkine ermeye kalkma.
İyilik,güzellik,cömertlik zorsa.
Kalbinde cimrilik tohumu varsa.
Gönlün bir saksıdan daha da darsa,
Muhabbet gülleri dermeye kalkma.
Korkak yaşayarak yiğit görülsen.
Neye yarar böyle sevsen sevilsen.
Öfkeni yenecek güçte değilsen,
Kendini meydana sürmeye kalkma.
Yaralı yüzünden ar’ı kaldırıp.
Sağır kulaklara davul çaldırıp.
Taş atana değil,taşa saldırıp,
Seni duymayana ürmeye kalkma.
22.03.2000
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 4.1.2007 22:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!