Sağanağın Gözyaşları Şiiri - Selma Ateşin

Bir gece uzakta sağanak ağlar,
titrek ışıkları kentin ve dağlanmış yüreği,
çağlar boyu sağır kent;
uykuları ağır...

Ne bileyim seher gün beklerken,
güneş elleriyle boğmuş çığlığı...

Sen mezalimin haylaz çocuğu,
dilin dilimce dokunmamışken çık git!
Git ve al yüreğini sevda bağımdan,
kuşlar sergen olmuş;
göğümden utanmadan git! ...

Esrimiş yüreklerin son sayfasıysa infazlar,
kapılarda menteşe kalmamıştır inan,
içerde deli dolu bir horon,
bencileyin düş doğuran bir ana koynunda,
güne uyanmak ezginliğinde bir tad...

sesini gök eyleyip düşlemlerin üstüne,
bir top al karaladım tuvalime,
gel al kırmızı seherleri,
karalar bağlamış anam,bin yas kovalar...

Dilimde taze suskuların seyriyle,
güne serpiştirilmiş aşklar kovaladım,
susku ve aşk sarmalı gecede,
bilinmezlik pınarını yaraladım.

uzaklarda,
çok uzaklarda,
sağanaklar ağlıyordu,
akşamüstleri geceye gebe,
gecelerse sehere...

Ne bilirdim boğulacak gün yüzlü seherler,
çığlığında güneşin...