Sağ Kulak-Sol Kulak Şiiri - Ömer Dalman

Kendimi bildim bileli oldukça takıntılı bir Hayalciyim.

hatırlarım da
bir aralar da sağ kulağımın sol kulağımdan daha az
ve detayları zayıf duyduğuna inanıyordum.
ikidebir denemeler
kendi kendime bir ona bir ötekine fısıldamalar
kafayı bu konuda da yedim yani anlayacağınız!

ne doktorlara gittim
ne medyum dostlarıma danıştım
yine de yalnız kaldığımda kendimle
o iç hesaplaşma hep sürdü
kurtulamadım...

aradan zaman geçti
unuttum kulaklarım arasındaki çekememezliği...

sonra bir gün
yeniden aklıma geldi monitörümün karşısında
bir yandan müzik dinlerken

ta o zamanlardan beri süregelen bu -sözde rahatsızlık-
ne kadar da kabullerimle ilgiliymiş!

ne kadar ‘üst düzey takıntılı’
bir manyak olduğumu anladım.

o eski denemelerimde
önce monitörümün karşısında durur
müziği verirdim ve
iki kulağıma da aynı şansı verirdim
sonra bir anda sola doğru döndürürdüm başımı
tabii sağ kulak başrolde! yalnız...

'sol'un beni terkedişiyle sanki sağ kulak yasa boğulurdu
'sol' gidince ben de gaza gelir
'besbelli, 'sağ' bariz daha az duyuyor' derdim büyük bir üzüntüyle

sonra aynı şeyi 'sağ'a uygulardım.
nasolsa 'sağ' az duyuyor ya bana göre
'Hah! İşte! ' derdim
'sağ olmasa bile olacak nerdeyse...'

şimdi anladım
bu ne büyük bir takıntıymış!
iki kulağı bile birbirine düşürmüşüm haberim yok!
niye bu kadar 'sol'a takmışım?
'sol' bana hayatımda daha mı çok şey sağladı ki? !
hem 'sol' da ne? !

ikisi de kulak işte ve de taş gibiler!

bugün işte bu sesle düşündüm monitörümün karşısında
ve
sağa döndürdüğümde başımı
'sağ'ın eksikliği 'sol' kadar aynıydı!
ikisini barıştırmıştım artık

belki de kendimi barıştırmıştım kendimle
bir derece daha...

sonuçta daha iyiyim...

(Temmuz 2005)