Ne geceler yetiyor yalnızlığıma
Ne uykular basıyor beni bağrına
Sen de yoksun artık rüyalarımda
Hayalin bile gitti çok uzaklara
Ne dizeler yetiyor seni yazmaya
ürkek serçe misali bakışın
bir konar bir kaçardın gözümden.
gittiğin heryerde
dal oldu yüreğim
damar damar ayaklarının dibine,
sevemedim, doya doya
yok yok anlatamam
ben bu aşkı,
sormayın rengini desenini,
seçmedim ki
kumaş alır gibi,
bilmem ki,
sanma ki gittiğinde
kurur gözpınarlarım,
kesilir can damarlarım
seni unutamam kapanır tüm yollarım,
sanma ki gittiğinde,
Beni ben yapan
Bir kalbim var
Bir de beynim.
Seni tanıyamadım ben
Ya kalbin yok,
Ya da beynin.
Bir pırltısına da kapılsam
gözlerinin
sönmüş ışıklar vardı
her bakışının altında,
çelişkiler yumağıydın
çözüldükçe dolaşan,
Biliyordum hep
kapıda bekliyor ayrılık
biliyordum, seni benden alacak,
bugünden sonraki gün
sensiz olacak.
Bir özledim ki bilemezsin
şimdi kim bilir neredesin?
ne yaparsın ne edersin?
belki uzak bir yerdesin
belki kendi evindesin
ben hep bitişlerde konuşurum
yazarım,çizerim,söylerim
son sözümü hep
çıkarken söylerim,
seni şaşırtacak diyeceğim,
sana da yazmaya başladım...
bildiğim, düşündüğüm
sensin ilkim,
hatta ilkem,
sensin ileri bakarken
attığım ilk adım,
bu sonu görünmeyen yolda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!