Sessiz, renksiz ilk sinemalar hayal ederek renklendirirdik
Hatta o büyülü beyaz perdenin içindeki oyuncularının yerine koyardık kendimizi
Kimimiz Ekrem Bora olurduk, vur Ekrem Bora diyerek veya
Cüneyt Arkın olurduk Kara Murat benim diyerek.
Onlarla heyecanlanırdık, onlarla duygulanırdık
Ve onlarla hayatın ne kadar güzel olduğunu anlardık
Sana bu şiirimi yazarken ki halim gibi...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta