Şafak ile açılır, ezanın sesi,
Yumuşatır, o, ruh ile nefesleri,
Okundukça, Allah ve Muhammed ismi,
Huzur sarar âlem de; ben-i Âdemi.
Güne hazır hisseder insan kendini.
Bir perde misali açılan şafakta,
Ne güzel, secde etmek, yüce Allah'a.
Dünyadan sıyrılıp, bir anlıkta olsa,
Ahirete göçmek, serden geçmek ruhla.
Kabul olsun, amin diyen dilde, dua.
Şafak'ta; Allah'ın kapısı açıktır,
İnsan, Kurt, Kuş, uyanır nasibin alır.
Göğüsler iman dolar, zihin açılır,
Eller kıbleye döner, yüze kapanır.
Şafak'ta ezan ki; beni benden alır.
Şafak sökünce, kalpte bir his uyanır,
Kul: o anda Allah'ı içinde sanır.
İçindeki dilekle, günün yol alır.
İnanç tazelenir, yürekte günlenir,
İman'da; dilde, dua ile yücelir.
Demoğlu; dilini kalbinle perçinle,
Şafakta, dökülürse, dilden besmele,
Günün geçer, sabır ile huzur ile
Nasıl geçti diye, doyamazsın güne,
Uyanmalı insan; her gün şafak ile.
(H.Demoğlu-Erzurum)
Kayıt Tarihi : 30.1.2007 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yaklaşık on üç, on dört yıl önce, bir gece yarısı uykum kaçmış sabaha kadar uyuyamamıştım. ezan sesiyle birlikte şafakta sökmüştü, o an duygularım hareketlendi ve bu duyguları şiir formatına dönüştürmeye çalıştım. saygıyla DEMOĞLU
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!