Selahattin Yetgin - Şafaklar Gizlenir Yü ...

Asi bir çağlayanım ben, gönlümün korsan afişlerinde aşkın devriyeleri
Yüreğimin pınarlarından yaşam akıyor, yitirdik masum ve duru sevgileri
Ömür haylaz bir mevsim, çığlıklar ekerek tükettik sevginin asil çiçeklerini
Fatihasız elvedalar çoğalıyor çevremde, sevinin kıymıkları batarken tenime

Zılgıt dalgalarla övünen denizlerin en soylu karıdır tuz. Öfkeyle çarptıkça taşa, sürtünür öfkeye su, delirmiş sorguların kapılarını rüzgâr gıcırdattıkça. Mavinin yoldaşıdır yeşil, kırmızı şafakların nuru hep gizemi saklar koynunda, yalçın dağların ve azgın dalgaların buluşmasıyla öfke dönüşüverir bir anda hazza.