Şafaklar Bizim İçin Doğacak

Gül müyüm,
Bülbül müyüm
Anlayamadım.
Ne gül gibi açabildim,
Ne bülbül gibi şakıyabildim.
Oysa bir gün ‘gülüm’ diye sevdiler,
Bir gün ‘haydi bülbül öt’ diye dövdüler.
Anlayamadılar gülüm
Onlar
Gülün sen olduğunu anlayamadılar.
Sen bir Anadolu’ydun.
Benim özlemimdin.
Sen demokrasiydin, özgürlüğümdün.
Sen benim beynimdeki mücadelemdin.
Yer altında kömürü kazmalayan madenci kardeşimdin.
Nasıl gülüm, nasıl
. Emeği ezmelerine nasıl izin verirdim?
Daha yazılmamış kitapların yakılmasına
. nasıl seyirci kalabilirdim?
Biliyorum,
Onlar da bir gün bizi ve ne istediğimizi anlayacaklar.
Onlar da senin gibi, benim gibi olacaklar.
Onlar da bu güzel vatanın bize ait olduğunu
Ve satılamayacağını anlayacaklar.
Onlar da yarınları için kavgalara atılacaklar.
Bugün bizi bülbüle çevirmeye çalışan eli sopalı
. Yarınlarda kendi yarınlarının yok olduğunu görecek
. Ve onlarda ellerindeki sopaları, kırbaçları bırakıp
. Elektrikli sandalyeleri kırıp
. Halkımın yanında yer alacaklar
. Ve halk kavgasına onlar da katılacaklar.
Anlayacaklar gülüm,
Kim olduğumuzu anlayacaklar.
Yangını yakan kim, söndüren kim
Onlar da anlayacaklar.
Halkımla halk mücadelesine katılacaklar.
Tıpkı Kuvayi Milliye dönemindeki gibi olacak
Bir bir onlar da bize katılacaklar.
Milyonlar olacağız.
Gün gelecek,
Şafaklar bizim için,
Bağımsızlık için doğacak.
Sen sabret gülüm,
Sabret,
Sen de gül gibi açacaksın.